HUKUK-POSTASI-2020-metin

279 MEDENİ USUL HUKUKU sunduğu cevap dilekçesinde rapora itirazlarını dile getirmediği, yal- nızca istinaf dilekçesinde dile getirdiğinin de altı çizilir. Bununla, daha önce ileri sürülmeyen itirazlarla raporun tartışılabilir kılındığı ve netice itibariyle davalı idarenin kendi kusurundan yararlanmasına yol açtığını değerlendirdiğini ifade eder. AYM, bu durumun, hukuki belirlilik ve öngörülebilirlik ile bağ- daşmadığı gibi mülkiyet hakkının korunması için yargılama usulünde öngörülen güvenceleri sağlamaması nedeniyle de adil dengeyi bozdu- ğunu belirtir ve oyçokluğu ile mülkiyet hakkının ihlal edildiğine karar verir. Ayrıca, AYM, Başvurucunun talebi üzerine manevi tazminat ve yeniden yargılama yapılması talepleri yönünden de değerlendirme yapar ve yeniden yargılama yapılmak üzere Karar’ın BAM’a gön- derilmesine, tazminat talebinin ise reddine karar verir. Bu noktada AYM, ihlalin mahkeme kararından kaynaklanması nedeniyle yeniden yargılamanın yeterli bir giderim sağlayacağını değerlendirmiş, tazmi- nat talebini reddetmiştir. Çoğunluk kararına karşı bir karşı oy yazısı sunulmuştur (“Karşı Oy”). Karşı Oy Karşı oy yazısında, çoğunluk kararında salt önceki bilirkişi rapo- ruyla yapılan tespitin aynen kabul edilmemiş olması sebebiyle ihlal bulunduğu, BAM’ın ek davada belirlediği tutarın taşınmazın gerçek değerini yansıtıp yansıtmadığı yönünde bir değerlendirme yapılma- dığı belirtilir. Bu yaklaşımın, taşınmazın kendisini değil, asıl davada bilirkişi tarafından belirlenen tutarı mülk haline getirdiği ifade edilir. Ayrıca, çoğunluk kararındaki yaklaşımın kapsamı ve sınırları yar- gı kararlarında ve doktrinde dahi tartışmalı olan kanun düzeyindeki kesin delilin bağlayıcılığı ilkesini, anayasal bir güvence olduğu husu- sunda tereddüt bulunmayan kesin hükmün dokunulmazlığı ilkesinin bile ötesine geçirdiği belirtilir. Bununla birlikte, Başvurucunun sebepsiz zenginleşmesine yol açacak şekilde hatalı bir hesaplamaya dayandığı açık olan bilirkişi raporunun, (kesin delilin bağlayıcılığı biçimindeki usul hukuku ilkesi